Żydzi kłamią i mordują Mojżesza, dokonują także innych mordów usprawiedliwionych tzw. “wolą Pana”
Żydzi kłamią i mordują Mojżesza – to jest fakt. Prawda należy się Mojżeszowi, który był przyzwoitym człowiekiem. W artykule, prezentuję postać Mojżesza, znanego z opowieści ujętych na kartach Starego Testamentu.
Mojżesz wyprowadza swój lud z Egiptu
W tym zakresie, istnieje wiele kontrowersji. Wyjście z Egiptu może wydawać się niemożliwe. Niektórzy podają różne daty, dotyczące tego samego wydarzenia. Inni, przyjmują to za pogląd właściwy, bo tak mówi ich religia. Nie poszukują dat i faktów, ale uznają to za prawdę. Rozumiem religijne emocje, ale nawet największa wiara, wymaga czasem pewnej dozy prawdy. Należy się to Mojżeszowi. Ludzie współcześni, nie znają przekazów płynących z Ksiąg Mojżeszowych, głównie z Księgi Wyjścia (Exodus). Zachęcam do lektury i lepszego zrozumienia.
Czytanie ksiąg różnych religii stanowi ważny etap poznania
Analiza różnych poglądów, źródeł i wielu książek, zapewnia wiedzę i w miarę logiczne postrzeganie świata. Do tego, potrzebna jest pokora oraz chęć mówienia prawdy. Na kłamstwie się zarabia. Istotne w tym wyprowadzeniu z Egiptu jest to, co płynie z przekazów biblijnych i na czym skupia się treść obietnicy danej Izraelowi. Naród uwierzył Mojżeszowi i ruszył za nim w podróż.
Dylematy grupy Żydów, odnoszą się do tego, co spotkało ich na pustyni Negeb oraz w trakcie samej wędrówki. Wielokrotnie zastanawiano się nad losem i odwoływano do Mojżesza i jego obietnicy. Złorzeczono i chciano dowodów na istnienie Stwórcy. Był to czas, w którym Żydzi nie znali Pana i nie wierzyli w Jego istnienie, oddając się innym kultom.
Inny pogląd na wyjście z Egiptu
Co niektórzy badacze uważają, że wyjścia z Egiptu nie było, a lud przemieszczał się gdzieś pośród pustynnych ostępów, a całą legendę wymyślono dla podkreślenia roli, którą miał do odegrania Izrael. Historią wędrówki, usprawiedliwiano też wszystkie mordy, których dokonywali Żydzi, tłumacząc to „Wolą Boga”.
Trudno tego nie wziąć pod uwagę. Nie wyklucza to faktu, że w okresie plemiennym, aby rozwinąć się i zachować tożsamość, wytworzono wiele mitów, sprzyjających realizacji tego celu.
Żydzi kłamią z przymierzem?
Żydzi to też naród, który dbał o czystość własnej krwi i o należyte rozmnażanie się, dlatego potępiano związki homoseksualne, czy wiązanie się z innymi narodami. Swoją drogą, idea „czystości rasy” pojawiła się kilka wieków później. To, co Izrael stosował w starożytności, inny Żyd, Hitler wdrożył w praktyce Niemiec w XX wieku.
Oczywiście, Żydzi kłamią. Podobnie czynią chrześcijanie. Poza tym, Hitler nie był Żydem – to spekulacje teorii spiskowych.
Jeśli przyjmiemy, że potop miał miejsce, to Rdz 8,18 mówi: Noe wyszedł więc z arki wraz z synami, żoną i z żonami swych synów. To była jedyna ocalała ludzkość, od której powstała cała reszta. Zatem, jak może istnieć jeden naród wybrany?
Niezbity dowód na to, pomijając Adama i Ewę, że wszyscy jesteśmy Żydami
„Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami
potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemie”.
Po czym Bóg dodał: ”A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i
każda istota żywa, jaka jest z wami, na wieczne czasy”(Rdz. 9,11-12.)
Ewidentne jest to, że przymierze zawarte zostało z całą Ziemią. Przykłady można mnożyć. Faktem jest, że w kolejnych księgach zyskuje tylko naród wybrany, a reszta traci.
Tradycje pisarskie i doświadczenie ludu Izraela
Biblia w długim okresie czasu, była przekazywana w tradycji ustnej. Legendy, podania i historie, dotyczyły jednego wielkiego narodu Izraela, który dzięki zjednoczeniu państwowemu i religijnemu, mógł w formie pism usprawiedliwiać wiele historii. Jednak, jeśli zakładać, że Biblię traktujemy za tekst prawdziwy, nie ma czegoś takiego jak jeden naród, ale jest wspólne pochodzenie wszystkich od jednego przodka. Jeśli założymy, że działa tu Bóg, to czy tekst może być przypadkowy?
Osobiście uważam, że księgi zostały wybrakowane i dostosowane, co potwierdza istnienie pozabiblijnych ksiąg, których do kanonu nie dopuszczono. Człowiek zadecydował i wmówił innym ludziom, czego chciał Bóg.
Świat uwierzył i Biblia dopasowana
Na wszystko miały wpływ aktualne wydarzenia oraz to, w jakim kręgu oddziaływania kulturowego znaleźli się Żydzi. Koczowniczy lud był poddany mocnym wpływom, o wiele lepiej rozwiniętych organizmów państwowych – Egipt, Asyro-Babilon, Media i Persja. Świat uwierzył, a przekaz Biblii do tego „dopasowano”.
Mojżesz, zachował z całej dostępnej mu wiedzy o tradycji to, co było warte upamiętnienia. Niewątpliwie miał na to wpływ. Historię po nim, kształtowali kolejni patriarchowie. Mojżesz przekazał zbiór praw, w postaci Dekalogu oraz Księgi Przymierza – opis w Księdze Wyjścia od rozdziału 20 do 31.
Tradycja Pięcioksięgu
Mojżesz zapoczątkował tradycję, która doprowadziła do powstania Pięcioksięgu, który określa się Mojżeszowym. Jest to niewątpliwie najważniejsza skarbnica wiedzy dotycząca ludzkości i judaizmu, mówiąca o początkach, przymierzach i wyjątkowej roli narodu Izraela. Sama lektura Pięcioksięgu jest ciekawa. Pełna ważnych historycznych wydarzeń, targów ze Stwórcą oraz historii jednego narodu, na tle różnych wydarzeń związanych z Bliskim Wschodem.
Poznanie praw i zasad oraz tej historii, umożliwia zrozumienie religii z kręgu judeo-chrześcijańskiego.
Budowa cielca i politeizm u stóp Góry Synaj
Mojżesz przekazywał i spisywał prawa, przebywał na Górze 40 dni i nocy. Wtedy lud zaniepokoił się i kazał zbudować Aaronowi boga.
„Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, z tym mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej” (Wj 32,01).
Aaron pod nieobecność Mojżesza, który udał się na Górę Synaj po tablice praw, zbudował ołtarz i wytopił cielca. Potem, odprawiono ku jego czci uroczystości i ucztowano. Odgłosy dobiegły do Mojżesza i Jozuego, którzy zstępowali z góry. Mojżesz, gdy zrozumiał, co się dzieje, rzucił tablice i roztrzaskał je u stóp góry. Cielca uczynionego ze złota, spalił w ogniu i starł po nim ślad na proch. Po zniszczeniu ołtarza, mając za sobą synów Lewiego, postanowił ukarać lud. Zabito blisko 3 000 mężów, dając w ten sposób nauczkę dla niewiernych.
Morderstwo wobec zasady NIE ZABIJAJ? Czyż prawodawca nie dopuścił się sprzeczności praktyki z teorią? Niektórzy uważają, i słusznie zresztą, że Mojżesz borykał się z ogromnym politeizmem wśród ludu. Musiał z tym walczyć. Walczył mieczem, od którego w późniejszym czasie zginął.
Mojżesz wstawia się za narodem
Izrael, miał według przekazu dostąpić stosownej kary. Mojżesz, kiedy zrobiło mu się żal ludu, wstawił się za nim u Pana i odnowił tablice, które musiał sam wyciosać. W trakcie rozmowy ze Stwórcą na Górze, Mojżesz targował się o los Izraela, który Pan chciał wytracić i z Mojżesza uczynić swój naród. Mojżesz przekonał Pana do odstąpienia, ze względu na pamięć o przymierzu Abrahama, Izaaka i Jakuba.
Idąc dalej, za pewną logiką biblijną, Stwórca z narodu wybranego (powstałego po potopie – Noe i przymierze), uczynił naród w narodzie. Czy tak postępuje Stwórca, do tego nieomylny? Czy ludzie manipulują przekazem? Na to pytanie, niech każdy sam odpowie. Zaślepieni ludzie opisują historię.
Śmierć Mojżesza w Szittim
Według tradycji, Stwórca zajął się pochowaniem swego sługi Mojżesza i dlatego nikt z żyjących nie zna jego grobu. Tak kończy się przygoda Mojżesza, ukazana na łamach Pięcioksięgu. Lud izraelski strzegł tej opowieści, przekazując jej treść z pokolenia na pokolenie.
Niedopowiedzenia, związane z zakończeniem życia przez Mojżesza, powodowały sytuację, w której wielu badaczy zadawało kolejne pytania, dotyczące jego życia i śmierci. Przypuszcza się, że u wrót Kanaanu, w krainie Moabu, w trakcie postoju, doszło do starcia pomiędzy zwolennikami Mojżesza, a bałwochwalczymi zwolennikami politeizmu i kultu złotych cielców (dopuszczających się grzechu idolatrii, gr. eidolon – obraz, posąg, latreia – kult).
Żydzi kłamią i mordują Mojżesza
Mojżesz bronił kultu Pana (IHWH, Jahwe, Jehowa, El, Stwórcy, etc.) przed wpływami politeizmu, a zwłaszcza bóstwa Baala-Peora.
Postawa Mojżesza, wiązała się z ochroną stworzonego przez niego, wspólnego dla Izraela kultu (pamiętajmy, że wtedy ludu koczowniczego, znajdującego się pod rozlicznymi wpływami kulturowymi, w tym religijnymi), zapewniającego jedność i solidaryzm (religia mojżeszowa daje silne poczucie jedności, poczucia misji i siły narodu – odnosząc to do współczesnego Izraela, można zdać sobie sprawę z tego, co stworzył Mojżesz).
Mojżesz zakończył wraz z żoną żywot w Szittim. Tym razem, przegrał opuszczony przez Pana. Fakt ten został całkowicie usunięty z tradycji ustnej i nie znalazł się w pismach. Nie mógł, gdyż podważyłoby to ideę jedności i mogło zaszkodzić Izraelowi, który znajdował się pod wpływem presji państw Bliskiego Wschodu (stojących wówczas wyżej kulturowo i społecznie).
Opuszczony w Szittim?
Stworzona później tradycja ustna, miała usprawiedliwić los Mojżesza, który nie wszedł do Kanaanu i musiał umrzeć wcześniej, a jego śmierć była karą za jego osobiste przewinienia, nikomu z ludu nieznane.
U Ozeasza i Amosa, znajdują się odniesienia do faktu uśmiercenia Mojżesza. Prorocy przypominali dla narodu wybranego, wiele z wcześniejszych win. Wielka ujma Izraela w ujęciu do Mojżesza jest opisywana zdawkowo i można się jedynie domyślać, że chodzi o niego. Niestety jest tak, że kto ma dostęp do źródeł i tworzenia historii, ten wpływa z różnych względów na myślenie ludzi, poprzez przekazy. Siła naszej natury musi jednak polegać na tym, że będziemy w stanie odnaleźć we wszystkim prawdę. Na tym też trochę polega przekaz z Apokalipsy Jana – „kto ma oczy niech widzi, kto ma uszy niech słucha”.
Politeizm i monoteizm Izraela – praktyczne znaczenie przejścia
Izrael był silnie związany z politeizmem. Zanim Mojżesz dał mu prawa, istniały rozliczne problemy w tym zakresie. Należało nieraz używać siły, aby przekonać Izrael do posłuszeństwa (zabójstwo dokonane przez lewitów na 3 000 mężów). Kiedy zawodziła perswazja, używano przemocy. U progu nowego kraju i politeistycznego niebezpieczeństwa, płynącego z Kanaanu, który był zagrożeniem dla jedności narodu Izraela, zachowanie jednej religii dla uformowania państwowości, miało ogromne znaczenie. Zbudowano przenośnie sanktuarium, które umożliwiało ludowi odnalezienie się w nowej rzeczywistości religijnej. Określono przepisy związane ze sprawowaniem kultu, składaniem ofiar, ubiorem szafarzy oraz oprawą dla Arki Przymierza.
O jednej z wersji w książce Pierwsza wojna w niebie: Dziedzictwo
W książce, odnajdzie Czytelnik dość szerokie odniesienie do historii Mojżesza oraz pozna działania Izraela i jego kapłanów, prowadzone względem Kanaanu. Sam przekaz biblijny, opowiada o targowaniu się Stwórcy z narodem wybranym, który reprezentował Mojżesz.
W prawdziwych relacjach z nieomylnym Panem, nie może być mowy o targowaniu się czy wybieraniu jednej czy drugiej drogi. Przymierza i ich odnawianie miały inne znaczenie. Nie mogło to zostać tak zapisane, gdyż przeczyłoby zasadzie związanej z historią narodu wybranego.
Anioł im wyjaśnił
Główny bohater opowieści, anioł Uziel w rozmowach z rodziną ukochanej, wyjawia tajemnicę śmierci Mojżesza, działań kapłanów oraz znaczenia Arki Przymierza. Opowieść ta w dużej mierze wyjaśnia fragmenty Pisma Świętego (uznanego za natchnione). Tłumaczone są trudne relacje i historyczne wydarzenia, których opisy w Starym Testamencie są krótkie lub jedynie wspominkowe (brązowione, rzecz ujmując historycznie, czyli zamaskowane). Usunięte przez tradycję dla zachowania jedności poglądów w łączącym się narodzie.
Historia kananejskiej rodziny
Ramach – ojciec Rachel był Żydem. Mieszkał w Kanaanie, przed jego zniszczeniem, wraz z żoną Moserą, która była przedstawicielką Kanaanu. Trudne relacje. Jednocześnie mieszanie krwi pomiędzy ludami. Rzecz niespotykana w Biblii, która mówi jedynie, że ten kraj został obiecany dla Izraela, miał być „mlekiem i miodem płynący”.
Według przekazu biblijnego, Kanaan był źródłem wielobóstwa i niebezpieczeństwem dla Izraela. Jednak tylko i wyłącznie dla Izraela. Nie dopuszczono możliwości współpracy czy działania pomiędzy narodami na rzecz rozwoju tych ziem. Przekaz biblijny jest jasny i ma usprawiedliwiać prawo do posiadania państwowości (nasze i kropka).
Religia wspomaga system władzy, ujednolica poglądy i buduje relacje społeczne, które wchodząc na trwałe do systemu światopoglądowego i stwarzają możliwość jego istnienia.
Zanim Żydzi osiedlili się w Kanaanie, zamordowali Mojżesza
Zanim Żydzi osiedlili się w Kanaanie, zamordowali Mojżesza i jego żonę. Dokonali tego czynu rytualnie na kamieniu, oddając cześć z jego wnętrzności dla bóstwa zwanego Baal. Sytuacja ta została dokładnie opisana, w formie wspomnień Uziela z tych wydarzeń.
Po przybyciu do ziemi kananejskiej, Żydzi zostali dobrze przyjęci. Mogli się tu rozwijać i tworzyć świątynie oraz prowadzić handel, uprawiać ziemię i żyć swobodnie. Ciężko jest sobie wyobrazić, że jakiś naród przychodzi, wyłaniając się z pustyni i niszczy, ot tak, zorganizowaną wcześniej osadę.
Lokalizacja na szlakach handlowych, służyła dość dobrze wspólnej egzystencji. Warunki do życia nad Jordanem, mogły cieszyć i w duchu szeroko pojętej zgody, wspólny rozwój byłby możliwy. Tak się nie stało.
Wrogowie Izraela. Cel: wyniszczenie Kanaanu
Dla kapłanów, na czele których stał potomek Aarona, Jeremiasz uznany przez Żydów za świętego w oczach Pana, problemem był lud Izraela, który łączył się w rodziny z ludem kananejskim oraz nie chciał rewolty, ale zapragnął spokojnego i godnego życia. Nie dziwi fakt, że po długiej wędrówce i ciągłych rzeziach dokonywanych na sobie, wędrujący zapragnęli pokoju i stabilizacji. Parcie do władzy żydowskich elit, doprowadziło do nadmiernego rozrostu militaryzmu. Uzbrojeni Żydzi, dążyli do konfliktu, którego celem było wyniszczenia Kanaanu.
Wzajemna współpraca
Uziel, wspierał rozwój współpracy i wzajemnego mieszania się rodzin i nie popierał kapłanów. Doprowadziło to do konieczności używania Arki. Za jej pośrednictwem, wzywali Pana na zagładę Kanaanu, chcąc zmusić go do posłuszeństwa. Służyła do tego formuła Szema. Jednak Uziel nie słuchał ich, a modlitwa była wezwaniem skierowanym do niego. Postanowili temu zaradzić, spiskując przeciw Racheli.
Nierówności społeczne to siła napędowa
Sytuację kapłanów pogorszył fakt, że Uziel poznosił z Edenu (zamkniętego przez niego bramami) rośliny i zwierzęta oraz rozwinął Kanaan. Ludzie mieli pracę i zniknęła tu nędza. To jednak nie pasowało.
Dobrobyt nie psuje żadnej religii. Stanowi jej głównego wroga. Nierówności społeczne i bieda, to siła napędowa służąca kapłanom.
Nawet, jeśli własny naród zaczyna żyć w dobrobycie, staje się wrogiem kasty kapłanów, jako nieczuły na względy religijnych napomnień. Taki sam jest przekaz biblijny. Stwórcy przypisuje się gniew, zniszczenie i chęć dominacji. Wszystko to zakrywa się ideą przymierza (zawartą z całą ludzkością, a nie garstką pustynnych Żydów). Warto jest zapoznać się z tym przekazem.
