Głos, wołający w konaniu, trafił przed oblicze Pana to fragment z książki Pierwsza wojna w niebie: Dziedzictwo. Książka ukazała się kilka lat temu, następnie przeszła mały lifting. Obecnie nie będzie dostępna. Publikujemy jej fragmenty w sieci.
Like[1]! – od systemu dla ludzkości! (Większość nie aprobuje tego, kwestionując istnienie systemu).
Nakaz dnia szóstego związany jest ze stworzeniem człowieka i zwierząt. W czasach biblijnych, panowanie nad światem wyobrażano sobie jako władzę, którą mógł sprawować król, w stosunku do danego obszaru oraz mieszkańców. Jego panowanie wiązało się z wprowadzaniem wspólnych norm. Zrozumienie kontekstu wymaga przywołania pojęcia „panowania”. Dzień szósty w tradycji biblijnej Księgi Rodzaju to stworzenie zwierząt i człowieka. W tradycji pozabiblijnej jest to dzień wyrzucenia Lucyfera z Nieba. Czym jest nakaz dnia szóstego? Koncepcja ta, pozwala szerzej spojrzeć na zagadnienie absolutnego zła i dobra.
Czy Bóg naprawdę istnieje – to jest pytanie mojego życia. Zawsze odpowiadam na to jednoznacznie i niezmiennie.
Na to pytanie, każdego dnia odpowiadają depozytariusze różnych wyznań. Zarabiają na Bogu, otrzymują profity dzięki Bogu itd. Owi powiernicy, nigdy Boga nie widzieli, ale spotkali za to innych powierników (którzy też co prawda nie widzieli, ale za to gdzieś o Nim zasłyszeli) i to oni przekazali tym pierwszym wiedzę, na której opierają oni własne wrażenie o istnieniu Boga.
Rytuał przejścia, odnosi się do kolejnych etapów naszego życia. Pokonujemy je i przez to włączamy się do społeczeństwa. Kolejne rytuały z naszego życia świadczą o wieku, doświadczeniu i posiadanej pozycji społecznej. Zdobywamy to, dzięki dostępowi do tego, co było dotychczas zarezerwowane tylko dla dorosłych. Na tym polega siła rytuału.
Rytuał na przywołanie Boga, który zdawkowo opisałem, to starożytny ryt. Istnieją też ryty współczesne – msza w Kościele, modlitwa. Ludzkość przywołuje Boga każdego dnia i o każdej porze. Zagadnienia te zostały ze sobą połączone, bo są do siebie podobne.
