Obrzęd pogrzebowy stwarza możliwość przyjęcia ofiary na rzecz wspólnoty religijnej ze strony rodziny, która martwi się o duszę zmarłego. Świecki pogrzeb podkreśla też rolę i doniosłość życia człowieka. Jedno i drugie musi kosztować.
Śmierć w aspekcie religijno-moralnym, wyznacza granicę świata żywych i umarłych.
Współcześnie, ludzie podchodzą do śmierci zbyt rutynowo i opieszale, traktując zgon jako koniec, konieczność lub obietnicę dalszego spełnienia. Śmierć to naturalna konsekwencja, oznaka tego, że świat podlega przemianom. Mogłaby nie istnieć. Obietnicę taką dają religie.
Pochówek tradycyjny ewoluował przez 2 mln lat. Pochówek starożytnego świata wyjaśni nam pochodzenie wielu zwyczajów i tradycji. Jednym z nich jest używanie formy Sit tibi terra levis STTL. To znany rzymski Tituli sepulclaris, czyli napis nagrobny z czasów antycznego Rzymu. Mówi on wprost: „Niech ci ziemia będzie lekką”. Znaną współcześnie formą jest RIP – ang. „Rest in peace” lub łac. „Requiescat in pace”.
