Drzewo napotykamy w tekście pierwszej Księgi Mojżeszowej (Księga Rodzaju) przy opisie ogrodu Eden, który Pan umiejscowił na wschodzie, a następnie umieścił w nim człowieka. Człowiek ten był ulepiony z prochu ziemi, a w jego nozdrza tchnięto życie.
LaVey i szatanizm prawdziwy to zagadnienie, nad którym warto się pochylić. Biblię Szatana, należy potraktować jako źródło historyczne, a wówczas będzie można właściwie odnieść się do tego nowatorskiego spojrzenia stworzonego przez LaVeya, które łączy w sobie elementy marzenia o nowym świecie, a jednocześnie wiąże się z tym, co wyraża się w dążeniu człowieka.
Lucyfer – blask zmienia się w proch – to światli ludzie zrozumieją znaczenie, nadanego temu artykułowi tytułu. Krąg tych osób jest ogromny, od wyznawców judaizmu i chrześcijaństwa, po wykształconych kulturowo i literacko apologetów (obrońców wiary chrześcijańskiej i jej prawd).
Lucyfer, strącony z Nieba, lecąc w kierunku Ziemi (zdobny w kamienie i złoto, lśniący przepychem), spalił się na proch. Zdrada Lucyfera – według mitów, nastąpiła trzeciego dnia stworzenia. Przypomnę, że według Biblii, w tym dniu została stworzona Ziemia, która wydała wszelkie rośliny zielone i drzewa. Strącenie stanowiło karę za wyniosłość, piękno, przezorność i blask.
Wyraz cymbały może oznaczać „przywołanie” lub „wyszydzenie”. W Biblii, gra na cymbałach wzmacniała chwałę Pana. Stanowiły instrument perkusyjny. Cymbały wykorzystywano przy wodopojach – por. Sdz 5,11. O zastosowaniu cymbałów, także w: 1 Sm 18,6; 2 Sm 6,5; 1 Krn 13,8; 1 Krn 15,28; Ezd 3,10; Jdt 16,1. Instrumenty używane przez Żydów, były podobne – z nazwy oraz wyglądu – do tych z Ugarit w IV tys. p.n.e. Wykorzystywane były do przywoływania i chwalenia bóstwa. Skłaniały bogów do ujawnienia się. Nadawały też rytm maszerującemu wojsku.
