Głos, wołający w konaniu, trafił przed oblicze Pana to fragment z książki Pierwsza wojna w niebie: Dziedzictwo. Książka ukazała się kilka lat temu, następnie przeszła mały lifting. Obecnie nie będzie dostępna. Publikujemy jej fragmenty w sieci.
Ciało, dusza i forma dla anioła i człowieka to krótki fragment rozważań Uziela na Sądzie Ostatecznym, który nazywa to “sanitarnym mrowieniem”. To fragment z książki Pierwsza wojna w niebie: Dziedzictwo, opowieści o człowieku i aniołach, w której ciało i dusza jawią się inaczej niż powszechnie nauczano.
Like[1]! – od systemu dla ludzkości! (Większość nie aprobuje tego, kwestionując istnienie systemu).
Nakaz dnia szóstego związany jest ze stworzeniem człowieka i zwierząt. W czasach biblijnych, panowanie nad światem wyobrażano sobie jako władzę, którą mógł sprawować król, w stosunku do danego obszaru oraz mieszkańców. Jego panowanie wiązało się z wprowadzaniem wspólnych norm. Zrozumienie kontekstu wymaga przywołania pojęcia „panowania”. Dzień szósty w tradycji biblijnej Księgi Rodzaju to stworzenie zwierząt i człowieka. W tradycji pozabiblijnej jest to dzień wyrzucenia Lucyfera z Nieba. Czym jest nakaz dnia szóstego? Koncepcja ta, pozwala szerzej spojrzeć na zagadnienie absolutnego zła i dobra.
Świat aniołów i demonów, w który wierzą ludzie, pozostawał zawsze jeden i nierozerwalny. Aniołowie wstąpili na arenę dziejów, aby bronić życia. Zdobywając władzę nad światem, ludzie zapomnieli o aniołach, walcząc o dominację między sobą.
Ziemia wyczerpała się i powinien zostać położony jej kres. Nie tylko ziemskie zasoby dostępne na tych głębokościach kończą się, ale cywilizacja i jej dalsza egzystencja traci swój sens. Przyjmijmy pewną definicję, postępując za Zoharem – żyjemy na planecie Ziemia, na samym dnie Szeolu, w Otchłani.
Szeol może być równoznaczny z określeniem Piekła, podobnie jak Avadon i Gehenom. Zatem, Ziemia jest to miejsce, w które dusze trafiają dla oczyszczenia.
