Nakaz dnia szóstego związany jest ze stworzeniem człowieka i zwierząt
Nakaz dnia szóstego związany jest ze stworzeniem człowieka i zwierząt. W czasach biblijnych, panowanie nad światem wyobrażano sobie jako władzę, którą mógł sprawować król, w stosunku do danego obszaru oraz mieszkańców. Jego panowanie wiązało się z wprowadzaniem wspólnych norm. Zrozumienie kontekstu wymaga przywołania pojęcia „panowania”. Dzień szósty w tradycji biblijnej Księgi Rodzaju to stworzenie zwierząt i człowieka. W tradycji pozabiblijnej jest to dzień wyrzucenia Lucyfera z Nieba. Czym jest nakaz dnia szóstego? Koncepcja ta, pozwala szerzej spojrzeć na zagadnienie absolutnego zła i dobra.
„A wreszcie rzekł Pan: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi”.
Rdz 1,26
Lucyfer – blask zmienia się w proch
Tłumaczenie słownikowe panowania
Za Słownikiem Języka Polskiego PWN, panowanie to: „sprawowanie rządów”, „przewodzenie”, „podporządkowanie czegoś”, „sprawne posługiwanie się czymś”, „rozprzestrzenianie się, trwanie”.
W chwili buntu, człowiek zrzucił z siebie obowiązek panowania. Niektórzy interpretatorzy, posługujący się alegorezą (nowym definiowaniem biblijnych znaczeń, alegorii), twierdzą że człowiek utracił panowanie na rzecz diabła, „władcy tego świata” – por. J 14,30.
Sąd nad światem, to sąd nad szatanem, który zostanie „precz wyrzucony” – por. J 12,31. Wówczas władzę odzyska istota ludzka oraz jej Stwórca. Pozostałe moce zostaną unicestwione. Na tym ma polegać właściwy koniec świata, zapowiadany przez proroków.
Nakaz dnia szóstego: człowiek obdarzony panowaniem
W Ps 8,7 jest mowa o tym, że człowiek został obdarzony władzą nad dziełami rąk Stwórcy, który złożył wszystko pod jego stopy.
Należy zwrócić uwagę na Rdz 1,29, w którym wyraźnie, jako pokarm człowieka wskazano ziarno i owoc. Nakaz dnia szóstego to niejedzenie mięsa, czyli tego co ma w sobie pierwiastek życia bądź ożywcze tchnienie (czyli element, siłę stwórczą i jej napęd).
Początek Księgi Rodzaju jest bardzo ważny
W Księdze Rodzaju znalazły się istotne wskazówki, dotyczące relacji na linii człowiek-Stwórca w zakresie podobieństwa, panowania oraz określenia głównych kierunków istnienia człowieka, wyznaczające wzajemne stosunki.
Przede wszystkim są one bardzo proste, co decyduje o ich wyjątkowości. Nic nie wskazuje w Księdze Rodzaju na władztwo diabła, poza tym zwróćmy uwagę na Księgę Hioba, gdzie rzekomy diabeł, pyta Pana o człowieka oraz otrzymuje zgodę na wypróbowanie Hioba – por. Hi 1,12; Hi 2,06.
Władztwo diabła wywodzi się z szeroko pojętego zła.
„[…] Hiob jej odpowiedział: ”Mówisz jak kobieta szalona. Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?” W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył swymi ustami. […]” Hi 2,10.
Istotą zła jest jego pochodzenie od Stwórcy albo jest to bardziej złożone, niż mówi to tradycyjny podział na dobro i zło.
Nowe Jeruzalem
Przypomnijmy, że w Nowym Jeruzalem i w nowej Ziemi zapanuje ład, a ludzie nie będą mogli zabijać tam zwierząt. Oczywiście tego nie ma w Apokalipsie Jana.
Zrozumienia tej idei nie trzeba szukać daleko. Wystarczy popatrzeć na broszury i wydawnictwa związane z Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania, w których to mnoży się od wizji przyszłego raju, pełnym zwierząt i ludzi, wspólnie cieszących się z wyczekiwanego porządku.
Jak wytłumaczą wizjonerzy raju fakt posiadania przez zwierzęta szponów, pazurów czy kłów? W przyszłym – lepszym życiu nie będzie miejsca dla drapieżników czy przekształcą się w mięsożerców? Oto są pytania? A może w raju – nadal będą mordy i zabijanie, tyle że nie dla wszystkich – zgładzonych tam nie będzie.
Wizja raju to chaos
Nie ma tam ofiar, mordów, wzajemnej nienawiści. Zanim nastał ten raj, musiano zgładzić miliardy wyrodnych. Czemu, w tych wizjach brak stosów na ofiary całopalne? Po co takie ofiary są czynione współcześnie na Ziemi? Skoro z założenia Stwórca jest wszędzie, to czy miła jest mu śmierć? Idea Kartezjusza głosiła, że zwierzęta nie czują. Ten katolicki sadysta utrwalił ten mit i przyczynił się do jego ogromnego sukcesu.
Szatan i dominacja człowieka nad człowiekiem
Rzecz tłumaczy się działaniem szatana i tym usprawiedliwia wszelkie uczynki człowieka. Tu, na tym świecie jest źle i musi panować nierówność, ale tam każdy otrzyma to, czego będzie potrzebował. Trzeba zadać sobie pytanie, dlaczego ludzie nie otrzymują na Ziemi tego, co chcą? Nie mają, bo to ograniczyłoby dominację jednych nad drugimi. Proste. W podziałach i nierównościach ukryty jest zasadniczy mechanizm sprawowania władzy, usprawiedliwiany i zagłuszany ideą chrześcijańskiego miłosierdzia.
Jedynie teraz, tu na Ziemi, człowiek winien składać ofiary, aby dostąpić zbawienia i nie zostać unicestwionym podczas Armagedonu. Czy rzeczywiście o to chodzi?
Stalin i Apokalipsa – porównanie dokonań
Istotą wzajemnych relacji są stosunki, które zapanowały w prawie dnia szóstego. To był decydujący, lecz iście symboliczny dzień.
W historii naszej cywilizacji, jedynie radziecki socjalizm zbliżył się do tego ideału. Wielu oburza się liczbą ofiar – my także – jednak czy wszyscy oburzeni nie wierzą w biblijny przekaz Apokalipsy, mówiący o zabijaniu (masowej zagładzie) odstępców? Cóż za podwójna moralność zrodziła się nam na tym świecie. Stalin i jego ekipa, nie dokonali nawet ułamkowej części tego, o czym wspomina Apokalipsa – poza tym – mieli odmienne powody oraz uwarunkowania geopolityczne. Bajanie ludzi nie skończy się nigdy, ale mądrzy wyciągną dla siebie wnioski.
Odwrócone role
To ludzie wierzą, że nie będą musieli zabijać (albo przestaną chcieć zabijać). Uznają w końcu zakaz z Rdz 1,29. Spożywanie mięsa czy rytualny ubój, nie jest związany z diabłem i jego mocą.
Zwróćmy z kolei uwagę na obszerny opis instrukcyjny z Wj 29, 10-46. Mamy tu bardzo ciekawe zobrazowanie ofiar oraz krwi. Pamiętajmy, że na Ziemi niejednokrotnie krwawe rytuały przywoływały bogów.
Pan staje się Bogiem Izraela, mieszkającym pośród ludzi. Służą mu Aaron i jego synowie. Zabijają cielce, barany i owce oraz składają ofiary z krwi i wnętrzności, którymi poświęcają ołtarz i przywołują tym Boga. Ofiary są palone, a miła woń ofiary jest uwielbiana przez Pana. Czysty opis Boga – sadysty – rzeźnika.
Za grzechy wykupisz się mięsem
Zatem, Pan-Stwórca pragnie za grzechy mięsa, tłuszczu, wątroby i nerek. Mamy też pojęcie „świętego jedzenia” mięsa barana oraz chlebów, jedzonych przez Aarona i jego synów. Biblia wskazuje, że rzecz dzieje się w Namiocie Spotkania. Tak narodziły się pierwsze przywileje. Ofiara krwi miała oczyścić ołtarz. Bóg upewnia ludzi, że jest Bogiem i żąda krwawej ofiary.
Przykłady te wskazują jak dalece ewoluowało pojęcie „panowania” oraz z jakim podobieństwem mamy do czynienia w opisie z Rdz 1,26. Człowiek znający zakaz spożywania mięsa, staje się katem zwierząt, których krwią i śmiercią przywołuje Boga przed Namiot Spotkania.
To już jest zupełnie inna wizja człowieka i jego roli.
Pogrzebane prawo dnia szóstego
Prawo dnia szóstego zostaje ostatecznie pogrzebane w Księdze Wyjścia, bo Bóg żąda krwi. Człowiek posłużył się zwierzętami, aby osiągnąć przywileje kastowe. Nakaz dnia szóstego przestał obowiązywać.
Jest to dalece związane ze Stwórcą oraz ideą panowania człowieka i podobieństwa, jak to, że nakazał On istnienia niewolnictwa oraz wprowadził nakazy regulujące jego istnienie.
Czy wobec tego, nadal uważamy, że diabeł jest zły? Czy „panem świata” jest rzeczywiście diabeł?
Polecam
Szatanizm to droga, ostatni akord ewolucji
