Księga Dżungli Rudyarda Kiplinga
Księga Dżungli, Rudyarda Kiplinga ukazała się nakładem Wydawnictwa Literatury Dziecięcej „Nasza Księgarnia” w roku 1957. Książka w oryginale nosi tytuł The Jungle Book. Książka jest warta uwagi i przeczytania. Język autora jest prosty, a treści ponadczasowe.
Język Kiplinga
Mamy w książce wspaniały język Kiplinga, przygody bohaterów, którzy stają się nam bliscy oraz zawartą mądrość. Kipling rysuje świat i przedstawia go w bardzo dobrym świetle. Czytelnik otrzymując nawet prosty i z pozoru nieinteresujący opis, jak w przypadku Takich sobie bajeczek, ma przykład przenikliwego postrzegania i opisywania świata, który jest tak charakterystyczny dla Kiplinga.
Poza tym, on po prostu pisał świetne narracje. Był oryginalny, co też uznano, przyznając za jego twórczość „Nagrodę Nobla”. Mówiło się, że propagował kolonializm i imperializm. Z dzieł Kiplinga, wypływa jednak zafascynowanie się światem i jego porządkiem. Kipling fascynował się innymi tradycjami i kulturami.
Rozumiał, że wszystko podlega określonym prawom, które należy uszanować, aby móc przetrwać na tym świecie.
O czym opowiada Księga Dżungli?
Księga Dżungli składa się z kilku opowiadań Bracia Mowgliego, Łowy węża Kaa oraz Tygrys! Tygrys!, których kanwę stanowi historia Mowgliego, żyjącego pośród wilków i uczącego się Praw Dżungli oraz czarnoksięskiego języka, umożliwiającego zrozumienie zwierząt. Większość oglądała adaptacje filmowe wytwórni Walta Disneya o Księdze Dżungli lub przygody o Rikki-Tikki-Tavim. To są bardzo dobre produkcje.
W Księdze Dżungli znajdziemy zbiór kilku innych opowiadań, wśród których znajdą się historie: Biała foka, Rikki-Tikki-Tavi, Toomai – Druh słoni, Słudzy Jej Królewskiej Mości.
O “Księdze Dżungli” w Wikipedii
Biała foka
Biała foka opowieść o rodzinie fok i ich wybawcy. Akcja tej opowieści rozpoczyna się na Siewierowostocznej na Przylądku Północno-Wschodnim, na wyspie Pawłowski Ostrów na Morzu Beringa. Historię opowiada Czytelnikowi limerszyn, mała ptaszyna.
Łowcy Morskiemu urodził się syn, którego nazwano Kotikiem (dosłownie Foczątkiem) o białej skórze, co nie było normalne. Skóra uratowała Kotikowi życie, o czym przekonacie się z opowiadania. Unikając łowców fok, Kiryły Buterina i jego syna Pantelejmona i stając się świadkiem rzezi na chłostiakach, Kotik rozpoczął poszukiwania wyspy bezpiecznej dla fok. Trwało to kilka lat i skończyło się powodzeniem. Jednak Kotik musiał walczyć, aby przekonać inne foki, by podążyły za nim. To bardzo mądra i poruszająca opowieść.
Rikki-Tikki-Tavi
Rikki-Tikki-Tavi to opowieść o dzielnej manguście, która uratowała mieszkańców bungalow przed atakami węży. Rikki-Tikki był ichneumonem, mangusem, który na skutek powodzi dostał się do zamieszkałego bungalow przez parę Anglików i ich syna, Teodorka. Rodzina przyjęła mangustę pod dach i okazało się, że uratował on ich życie przed Nagą i Nagainą (dwoma kobrami), ale nie tylko ich. Uratował także zwierzęta w ogrodzie.
Toomai, Druh słoni
Toomai, Druh słoni to opowieść o chłopcu, który uczył się na poganiacza słoni i doświadczył niezwykłego zjawiska – tańca słoni. Słoń Kala Nag (Czarny Wąż), przebywał w rodzinie poganiaczy (mahontów), której częścią był Toomai. I pewnego razu po nagonce na słonie, kiedy wracali, Kala Nag zerwał się i zabrał małego chłopca ze sobą w podróż, której zwieńczeniem był taniec słoni.
Słudzy Jej Królewskiej Mości
Książeczkę kończy opowieść Słudzy Jej Królewskiej Mości o zwierzętach służących w szeregach armii Indii, którym przewodzi wicekról. Zwierzęta to muły, wielbłądy, słoń i koń. Wszystkie budzą się spłoszone nagłym strachem wielbłąda, który biega po obozie jak szalony. I znalazłszy się w nocy, przy stanowisku dział artylerii, zwierzęta rozmawiają na temat własnej służby i roli w szeregach Królestwa.
Ponadczasowość przekazu u Kiplinga
R. Kipling jest ponadczasowy w swoich opowiadaniach – prostych, uciesznych i mądrych. Autor wiele czerpie z własnych doświadczeń (urodził się w Indiach, wiele podróżował). Opisane przez niego sytuacje, pasują również do świata ludzi i ich relacji. Wszystko to jest nam bardzo bliskie. Dzięki temu, możemy uczyć się czym jest życie i pozwolić to lepiej rozumieć młodszym, gdy sięgną po lekturę. Książka uczy wrażliwości i właściwego spojrzenia na świat.
Z Księgi Dżungli dowiadujemy się zasadniczych prawd
„Poza tym jednak boją się go, gdyż Tabaqui w większym stopniu niż ktokolwiek w dżungli jest skłonny do ulegania szaleństwu; wówczas zapomina, że bał się kogoś kiedykolwiek, i biegnie przez las kąsając każdego, kogo napotka”.
Takie to życiowe. Pokazuje, że każdy jest zdolny do wszystkiego. Prawo dżungli to prawo, które niczego nie zakazuje bez powodu. Prawo to mówi: „zabrania się wszelkim zwierzętom zabijać człowieka”. I uzasadnia ten fakt: „Istotna przyczyna leży w tym, że zabijanie ludzi pociąga za sobą prędzej czy później nadejście białych ludzi”.
Ale Prawo Dżungli jest proste i zarazem doskonałe.
„Pięknym rysem Prawa Dżungli jest to, że kara bywa ostatecznym rozwiązaniem wszelkich porachunków, po którym już nie następują żadne nagany ni wyrzuty”.
Przygoda Mowgliego
Krótka, prawie stu stronicowa opowieść o Mowglim, rozpoczyna się od polowania Shere Khana zwanego Lungi (Kuternoga), przed którym do wilczej nory uchodzi mały chłopiec. Tygrys wytropił dziecko, lecz Ojciec Wilk i Matka – Raksha (Diablica) nie pozwolili go zabrać. Zaprowadzono dziecko na Wiec Gromadzki, zgodnie z Prawem Gromady. Akela, wielki szary Wilk Samotnik, rozpatrywał prośbę o włączeniu Mowgliego do gromady. Wsparł go Baloo i Bagheera, która ofiarowała byka w zamian za życie chłopca. Od tej pory, Mowgli uczył się Prawa Dżungli od Baloo i Bagheery oraz polowania. Stał się jednym z wilków w Stadzie Wilków Seeoneeńskich.
Z czasem, Akela postarzał się, a z nim wiele z wilków. Wyrosło młode pokolenie, które wsłuchiwało się w szept tygrysa Shere Khana.
„Za byka ochłap młode wilczki były gotowe pójść za nim – do czego Akela nigdy by nie dopuścił, gdyby czuł się na siłach utrzymać należny sobie posłuch i poszanowanie”.
Zagrożone życie Akeli i Mowgliego
Mowgli, ucząc się praw poznaje małpy z plemienia bondar log, które porywają go do Chłodnych Legowisk. Z małpich rąk, ratuje chłopca Baloo, Bagheera oraz wąż Kaa.
Nie jest to koniec kłopotów chłopca. Podczas jednego z polowań, wilki, za namową Shere Khana, napędziły Akeli kozła, którego nie udało mu się pochwycić. To spowodowało, że życie Akeli i Mowgliego zawisło na włosku.
Za namową Bagheery, chłopiec udał się do wioski po ognisty kwiat, który zakwita ogniem. Dzięki temu, w trakcie zgromadzenia rozżarzył ogień, ocalając życie własne i Akeli.
Mowgli ucieka do ludzi
Mowgli zostaje zmuszony uchodzić z Gromady do ludzi. Tam przyjęto go. Rozpoznała go jego matka Messua. Wiódł normalne życie, szybko nauczył się języka i pasał bydło. Zawistny tygrys Shere Khan, postanowił zapolować na Mowgliego.
Na szczęście, chłopiec przy pomocy braci wilków przechytrzył wroga, kierując na niego stado byków, którym przewodził byk Rama. Tygrys został zadeptany na śmierć. Mowgli, zdarł z niego skórę, za którą wyznaczono 1000 rupii nagrody. Nie interesowała go ta nagroda, ale okazanie skóry wilkom. Innej opcji był Buldeow, myśliwy z wioski i bajarz, który chciał zabrać Mowgliemu skórę. Uratowały go przed tym wilki, a Buldeow ledwo uszedł z życiem do wioski, gdzie naopowiadał ludziom różnych historyjek na temat Mowgliego i czarów, których był sprawcą.
Mowgliego przywitano kamieniami i wygnano ze społeczności ludzi
Musiał opuścić dwa światy, które były zdominowane przez postacie, które mimo własnych niedoskonałości – Shere Khan czy Buldeow, potrafiły doskonale manipulować pozostałymi, którzy bez namysłu im ulegali. Dlatego Księga Dżungli jest tak ważna.
I tu ciśnie się wniosek: Jakie to ponadczasowe zjawisko? Iluż to znamy wichrzycieli i ludzi miłosierdzia. Książka ta jest doskonała.
Mowgli odszedł od ludzi i wilków. Polował i ponoć znalazł miłość, ale Księga Dżungli w tym temacie milczy. W naszym świecie, również spotykamy manipulantów, którzy dla własnej korzyści, opowiadają niemyślącemu ogółowi wiele dziwnych rzeczy.
