Hiszpańska inkwizycja siłą Kościoła, synonim bólu, cierpień i prześladowań, następujących w imię wiary oraz obrony władzy i dominacji religii
Hiszpańska inkwizycja jest w swoim modelu synonimem bólu, cierpień i prześladowań, następujących w imię wiary oraz obrony władzy i dominacji religii. Dotknęła dotkliwie Maurów i Żydów, ale nie ominęła także panów feudalnych, których majątki, odbierało państwo. To przykład tego czym jest i jak działa Watykan. Dla Kościoła katolickiego inkwizycja stanowiła sposób na bogacenie się. Męczenie ludzi czy cierpienia, nie miały znaczenia. Do dziś, instytucja ta, w oparciu o wiarę i ludzką tradycję, żeruje na milionach wiernych oraz ich nieświadomości. Jeżeli – jak nauczają Ojcowie Kościoła – szatan (przez małe „s”) mieszka na Ziemi, to jego siedziba znajduje się w Watykanie.
Hiszpańska inkwizycja – rodowód i geneza
Hiszpańska inkwizycja została zapoczątkowana w Aragonii i Nawarze w roku 1238. Po odbyciu pokuty, gdy wypuszczono winnego mniejszych nadużyć, znajdował się on w bardzo złym stanie, a poza tym, jego nazwisko zostało umieszczone na murach kościoła wraz z danymi potomków i rodziny. Z takim piętnem, ciężko było żyć. Nakładano je na rodzinę, także po przeprowadzeniu egzekucji na winnym – poprzez spalenie na stosie. Wrogowie wpisani na murach kościołów, stanowili wrogów Kościoła i państwa.
Model papieski – wzór w naśladowaniu tortur i upokarzaniu ludzi
Hiszpańska inkwizycja stanowiła model zbliżony do papieskiego, ale nieco od niego niezależny. Kościół walczył o wpływy nad hiszpańską inkwizycją (konfiskowano wiele majątków), gdyż państwo przejmowało samodzielnie wszelkie dobra. Król stał się zwierzchnikiem Kościoła narodowego oraz pierwszym inkwizytorem (arcykapłanem).
Hiszpańska inkwizycja stanowiła narzędzie wykorzystywane do osiągania egoistycznych celów rządzących.
Jak podaje William Graham Sumner w książce Folkways. A Study of the Sociological Importance of Usages, Manners, Customs and Morals, Boston 1906, s. 232;
(Hiszpańska inkwizycja) „Przedstawia ona skrajny przypadek pewnej ustanowionej instytucji, zrodzonej z obyczajów a zyskującej samoistną władzę i panowanie nad wszystkimi interesami ogółu. Inkwizycja odcisnęła bardzo głębokie piętno na obyczajach obowiązujących w Hiszpanii, a jednocześnie nie posiadała wielkiego wpływu na przebieg zachodzącej w całym społeczeństwie selekcji”.
Święta Inkwizycja i siła jej tortur
6800 kurtyzan płaci podatki w Watykanie
Hiszpańska inkwizycja wykorzystywana z pobudek osobistych
Jedynie Wenecja opierała się działalności Świętego Oficjum, przez co mogła uchronić wiele osób. Oficjum, ograniczyło się do „pilnowania” twórców, aby ich dzieła nie stanowiły obrazy „Boskich Ideałów”.
W wielu przypadkach, nakazywano przemalowanie dzieła, wyznaczając do tego stosowny termin. O Wenecji warto jest wspomnieć, gdyż sprzeciw ten następował w samych Włoszech, miejscu, w którym Watykan – teoretycznie – powinien posiadać największe wpływy. Wynikało to z zasobności Wenecji, która przodowała w pośredniczeniu i utrzymywaniu szlaków handlowych, łączących stary kontynent z Euro-Azją i Bliskim Wschodem oraz Afryką. Organizowała także wyprawy odkrywcze.
Kościół jest słaby, kiedy społeczeństwo rozwija się i uniezależnia od jego wpływów. Słaby lub zniszczony Kościół, to wyzwolenie ducha przedsiębiorczości oraz ludzkiej kreatywności z kajdan bezładu i zabobonu.
Papieże (Bogowie na Ziemi) akceptowali umęczenie
Jest pewne, że wielu papieży rzymskich (Ojców Świętych) wyrażało poparcie i aprobatę dla działania Świętej Inkwizycji. Jednym z nich był Bonifacy VIII, który w bulli Unam Sanctum zaznaczył dominację i supremację papieża nad innymi władcami świeckimi. Jedynie papież był prawdziwie nieomylny i odpowiadał przed Bogiem, gdyż tylko Bóg mógł go ukarać za jego czyny. Prymat ten, obowiązuje do dziś dnia (potwierdzony w 189o r. w Watykanie). Zatem, instytucja Kościoła nie zmieniła się od tysiącleci. Pozostaje instytucją uwsteczniającą i hamująco rozwój, która w imię obrony wiary, może obudzić w ludziach swoje najgorsze instynkty.
Tak jest w Polsce w XXI wieku, gdzie w obronie wiary, niszczy się ludzi za prawdę mówioną o zbrodniach pedofilskich w Kościele.
Słowo-klucz ważne dla Kościoła
„Heretyk” to epitet, forma absolutna i słowo-klucz, którego brzmienie już oznaczało „winę”, niosło „karę” i nadawało „piętno”. Było wykorzystywane do walki o wpływy, w której inkwizycja stanowiła najstraszliwszą w historii broń Kościoła katolickiego. Zjawisko to, wśród wszystkich religii świata, wystąpiło jedynie w chrześcijaństwie, przynosząc niezliczoną liczbę ofiar i cierpień
Chrześcijaństwo to najbardziej obłudna forma wierzeń, wypaczonych z judaizmu i pochłaniająca tysiące tysięcy istnień ludzkich, złożonych na ołtarzu jej całej historii. Idea – religia chrześcijan, głosi miłosierdzie i szacunek. Pozostaje jednak ideą i przez to, dopuszcza wszelkie okrucieństwo i mordy, które zostają wybaczone w imię obrony wiary. Działalność Kościoła katolickiego nie ma nic wspólnego z nauką Jezusa z Nazaretu, w żadnym aspekcie sprawowanego kultu.
Stąd, chrześcijaństwo szczególnie w odmianie rzymskiej stanowi zbrodniczą i niebezpieczną ideologię, której działalność nadal nie została prawem zakazana.
Kościół napuszcza ludzi na ludzi i rozgrzewa stosy w Europie
Winę za to ponosi Kościół, który nauczał o niegodziwcach, sprzeciwiających się religii prawdziwej, następnie wpajał je masom, którymi posłużył się do eksterminacji opornych, pogrążając świat w ciemnościach i powodując cywilizacyjny zastój.
Dopiero kolejne epoki, zwróciły się w kierunku pogańskich wierzeń, odnajdując w nich spełnienie dla ludzkości. Chrześcijaństwo w czystej postaci było gorszym eksperymentem od grecko-rzymskiej mitologii, pochłaniając znacznie więcej ofiar swego reżimowego terroru. W rezultacie, od XII do XVII wieku, aktywnie prześladowano ludzi – torturując, zadając krwawą i publiczną śmierć, piętnując i pozbawiając godności i majątku.
Znaczenie inkwizycji
Inkwizycja ma znaczenie, gdyż to ona przyczyniła się do dalszego rozwoju pewnych idei, które zostały nieco ograniczone przez osłabiony Wielką Rewolucją Francuską Kościół oraz niedopuszczeniu przez carską Rosję do wtargnięcia rzymskiego katolicyzmu do Petersburga, Moskwy czy Pskowa.
Istotne jest, że idea Wielkiej Inkwizycji i Supremacji Kościoła osłabła, aby w XX wieku odrodzić się na nowo, gdy „Wielkim Inkwizytorem” stał się Adolf Hitler (kapral urodzony w Braunau am Inn w Austrii, istnieje hipoteza o jego żydowskim pochodzeniu), który postanowił zgładzić Żydów, Maurów, Arabów, chorych, kalekich, przeciwnych, opornych, gejów, inaczej myślących, socjalistów i komunistów, Rosjan, Polaków, itd.
Uznał ich za dysydentów, absolutne zło i postanowił wymierzyć karę. Na żołnierskich emblematach widniał, znany od XV wieku napis „Gott mit uns”, zaczerpnięty z ideologii Starego Testamentu (swoją drogą, Żydzi odwoływali się do Boga z nami, przez całą historię, aż do czasów współczesnego Izraela). Hitler stał się głównym inkwizytorem dla Eugenio Pacellego oraz elity watykańskiej, która wykorzystała jego chorobę do walki z ZSRR.
Zrozumienie mechanizmów
Historia nie jest trudna, ale trzeba chcieć ją prawdziwie poznać i zrozumieć. Niektóre sprawy, pozbawione ideologii, zaczynają rozbrzmiewać nieco inaczej, kiedy zaczynamy myśleć o nich. Jasne, że łatwiej jest widzieć „bestię i szatana” w Józefie Stalinie, Osamie bin Ladenie czy Saddamie Husajnie – tylko pytanie zasadnicze: kto ich stworzył i po co?
Jeśli to zrozumiemy i pozwolimy sobie na rozwiązanie zagadki, to poznamy grupy interesów, ludzi rządzących światem (kapitalistów) oraz dziwne dążenia innych – poddanych im ludzi, rozumiejąc dlaczego ci przywódcy, różnie okrzyknięci mianem „diabłów”, działali w określony sposób.
Poszukiwanie idei dobrej dla społeczeństwa
Demokracja nie jest najlepszym systemem, ale lepszego nie wymyślono. Jest to system powtórzony z greckiego modelu i dostosowany do naszych czasów (ewoluował). Musi ulec kolejnym modyfikacjom.
Hiszpańska inkwizycja nie przyniosła nic dobrego, ale pozwala na ocenę sytuacji i ukazuje, do czego zdolny jest Kościół katolicki oraz wspierająca go władza.
Socjalizm odniósł swoje pożytki i dzięki temu ludzkość porzuciła ideę supremacji religii. Ludzkość musi – jeśli chce przetrwać – pomyśleć o innych alternatywach przyszłego rozwoju, opartych na tolerancji, dialogu, szacunku – a nie na zysku, cierpieniu i wyzysku. Nierówność, to prawda i czyni każdą demokrację farsą (z winy „heretyka” można było się wykupić w Genui za 70 guldenów).
W świecie, w którym istnieją przepisy, ale moc ich respektowania wyznaczają pieniądze – jest jak w średniowieczu, gdzie „heretyk” znał Biblię i rozumiał jej przekaz miłosierdzia, stykając się z namiestnikiem Boga na Ziemi – papieżem, musiał przełknąć los i przyjąć śmierć jako odkupienie za grzechy – nie ma miejsca na realne tłumaczenia, ale na ideologię.
Polecam
